17 października 2022 r .uroczyście obchodziliśmy Dzień Nauczyciela i XV – lecie Klubu „ Retro" . Z tej okazji odbyło się spotkanie byłych nauczycieli ze Studium Nauczycielskiego i IV Liceum Ogólnokształcącego w Elblągu. Dzięki wsparciu finansowemu Dyrekcji Zespołu Szkół i Placówek Sportowych , za które dziękujemy, spędziliśmy miłe popołudnie w restauracji „WIARUS".

Pani Dyrektor Hanna Szuszkiewicz podziękowała za wszystkie lata pracy, zaangażowanie i serce włożone w wychowanie wielu pokoleń młodych ludzi.
Życzyła nam wszelkiej pomyślności, zdrowia, wytrwałości w pokonywaniu codziennych trudności i powodzenia w życiu osobistym. Wyraziła gotowość pomocy i wsparcia w dalszej działalności naszego Klubu.

„Los przybywa niewzruszony
i nikt nie może przed nim uciec....."

Z głębokim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci naszej Koleżanki Krystyny Piotrowskiej, wieloletniej nauczycielki matematyki w I Liceum Ogólnokształcącym, Studium Nauczycielskim, IV Liceum Ogólnokształcącym a także nauczyciela akademickiego w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Elblągu.

Pracę pedagogiczną rozpoczęła w I Liceum Ogólnokształcącym w Elblągu w 1967 roku. W tym samym budynku przy ulicy Pocztowej 2, 17 lat wcześniej, bo w 1950 roku zaczynała naukę w klasie I Ogólnokształcącej Szkoły Stopnia Podstawowego i Licealnego pod patronatem TPD.
Po studiach na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu powróciła do swojej macierzystej szkoły, ale już do I LO jako nauczycielka matematyki. W 1984 r. podjęła pracę w ówczesnym Studium Nauczycielskim a następnie w IV Liceum Ogólnokształcącym, gdzie pracowała (na pełnym etacie) do 1997 roku, a po przejściu na emeryturę w niepełnym wymiarze godzin do 2002 roku.

Prof. Krystyna Piotrowska była wspaniałym człowiekiem, pedagogiem i wychowawcą. Zapisała się na zawsze w pamięci swoich uczniów, koleżanek i kolegów. Wspominamy Ją jako skromną, pogodną i ciepłą osobę, mającą dużo życzliwości dla każdego ucznia. Była człowiekiem wielkiego serca. Miała dar przekazywania wiedzy matematycznej w sposób jasny i zrozumiały, nawet dla humanistów, o czym świadczyły wyniki egzaminu maturalnego z matematyki.

Na zawsze zapamiętamy Jej pogodny uśmiech, sympatyczne rozmowy w czasie przerw w pokoju nauczycielskim i oczywiście wycieczki, które organizowała dla emerytowanych nauczycieli z Klubu „Retro" przy IV LO. Dzięki Niej zwiedziliśmy pół Europy i najciekawsze regiony naszego kraju.

Wspaniałe były te wrześniowe wyprawy turystyczne połączone ze zwiedzaniem zabytkowych obiektów, budowli, muzeów w różnych regionach Polski. A do tego jeszcze...... wieczory w teatrze, koncerty i inne atrakcje ! Jej ostatnia propozycja ( z 2020 r.) dotyczyła rejonu południowej Polski.... już nie zostanie zrealizowana !

Odejście Osoby tak godnej szacunku, jaką była Krystyna Piotrowska, bardzo nas poruszyła. Nie znamy słów, aby wyrazić co czujemy! Pozostały nam tylko łzy. Będziemy Ją zawsze wspominać z wdzięcznością i szacunkiem.

W żalu łączymy się z Rodziną Zmarłej Koleżanki. Pamięć o Niej pozostanie w naszych sercach. Dziś wyrażamy wdzięczność, że mogliśmy razem pracować, podróżować, smucić się, radować....

Rodzinie i Bliskim wyrażamy szczere wyrazy współczucia.

Uroczystości pogrzebowe rozpoczną się 10 października br. o godz. 12.30 w Kościele pw. św. Brunona przy ul. Kosynierów Gdyńskich w Elblągu. Nabożeństwo żałobne odbędzie się o godz. 13.00. Pożegnanie śp. Krystyny Piotrowskiej odbędzie się na Cmentarzu Komunalnym Dębica w Elblągu przy Starym Domu Pogrzebowym ok. godz. 14.00

Bożena Kamińska

Słowa wydają się niewystarczające, aby wyrazić smutek, jaki czujemy z powodu śmierci naszej Koleżanki Jadwigi Sobierańskiej, nauczycielki metodyki nauczania początkowego w Studium Nauczycielskim w latach 1979-1989. Była świetnym pedagogiem, dydaktykiem oraz serdeczną koleżanką, zawsze uczynną, gotową do pomocy. Trudno jest pisać o Jadwidze w czasie przeszłym i trudno jest powiedzieć, żegnaj Jadziu. W imieniu koleżanek i kolegów pożegnał Zmarłą Stanisław Pestka, b. dyrektor Studium Nauczycielskiego.

Bożena Kamińska

21 października 2021 r. jak zwykle w gościnnych progach IV LO odbyło się nasze spotkanie. Po prawie dwóch latach (spowodowane pandemią) mogliśmy się ponownie się zobaczyć, porozmawiać, powspominać i poznać nową jednostkę oświatową, jaką od 1 września br. jest Zespól Szkół i Placówek Sportowych, w skład którego wchodzą: SP Nr 3, IV LO i MOS. Zaproszenie na spotkanie przyjęły: Hanna Szuszkiewicz – Dyrektor ZSiPS oraz Kamila Boros i Barbara Jarosz – wicedyrektorki IV LO. Z zainteresowaniem wysłuchaliśmy Pani dyr H. Szuszkiewicz, która przedstawiła organizację nowej szkoły oraz wizję dalszego rozwoju zmierzającego do powołania Szkoły Mistrzostwa Sportowego oraz utworzenia klas dla przyszłych paraolimpijczyków.
Panie Dyrektorki zapewniły nas o swoim wsparciu działań, jakie będzie podejmować Klub Retro.
Ponadto były wspomnienia....wspomnienia...,tym milsze, że dotyczyły m.in. lat szkolnych Pani H. Szuszkiewicz (Margol), absolwentki Studium Nauczycielskiego.
Miło nam było słuchać, jak serdecznie i ciepło wspominała swoich nauczycieli, tych obecnych i nieobecnych na spotkaniu.
Było to pięknie spędzone popołudnie.
Dziękujemy za to Dyrekcji ZSiPS.

7 stycznia 2021 r. zapamiętamy się jako bardzo smutną datę. W tym dniu zmarło dwóch byłych pracowników Studium Nauczycielskiego i IV Liceum Ogólnokształcącego.
Pani Teresa Wilkowska była długoletnim kierownikiem internatu przy SN, a następnie przy IV LO. Była świetnym organizatorem. Starała się, by internat stał się drugim domem dla mieszkających tam dziewcząt.
Pani Cecylia Sarnowska była cenionym pracownikiem administracyjnym. Przepracowała w szkole 25 lat. Zapamiętamy Ją jako osobę ciepłą, pogodną, zawsze chętną do pomocy, lubianą zarówno przez młodzież, jak i pracowników szkoły.

Bożena Kamińska

„Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi.
Są słowa, które zawsze będą wywoływać łzy
I są osoby, na myśl których zawsze zasypią nas wspomnienia"

Z wielkim żalem i smutkiem przyjęliśmy wiadomość o śmierci naszej koleżanki Zdzisławy Makarewicz. Zapamiętamy Ją jako osobę o niezwykłej charyzmie i wyjątkowej życzliwości, kochającej ludzi.
Odeszła od nas wspaniała koleżanka i przyjaciółka.
Została pożegnana przez najbliższą przyjaciółkę Jadwigę Sokołowską, na mszy żałobnej w dniu 11.12.2020 r. słowami:

Kochana Zdzisieńko !

W ostatnim roku Twojego życia często siadywałaś ze mną przy stole. W czasie jednej z rozmów zapytałaś mnie: „czy ja byłam dobra, bo ludzie mnie pamiętają, podchodzą witając mnie czułym słowem ?"
Tak, kochana moja, byłaś bardzo dobrym człowiekiem: miłym, ciepłym, kontaktowym, życzliwym, opiekuńczym w stosunku do najbliższych, przyjaciół , współpracowników i sąsiadów.
Poznałyśmy się w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Kwidzynie.
W roku 1951 po uzyskaniu świadectwa dojrzałości zaczęłyśmy nauczycielską pracę w elbląskich szkołach podstawowych. Ty w „Szóstce", ja w" Piątce". W ciągu trzech pierwszych lat dałaś się poznać jako wspaniała nauczycielka z niesamowitym zmysłem organizacyjnym. Powierzono Ci kierownictwo pierwszej w Elblągu nowo wybudowanej Szkoły Podstawowej nr 12 przy ulicy Beniowskiego. Byłaś najmłodszą osobą w Elblągu na tym stanowisku. I tu znów zbiegły się nasze drogi. Organizując i czuwając nad poziomem pracy nauczycieli, zarówno doświadczonych jak i początkujących, śliczna, dwudziestokilkuletnia dziewczyna nie zawiodła, sprostała w pełni nowym dla niej zadaniom. Dzięki temu szkoła cieszyła się uznaniem w środowisku. Praca w „Dwunastce" była dla nas zaszczytem. W ciągu kolejnych lat przybywało w naszym mieście wiele nowych szkół, a w naszym rejonie ubywało dzieci w wieku szkolnym. Rozkwitała dzielnica przy ulicy Nowowiejskiej, rosły nowe domy, przybywało dzieci. Konieczność powołania nowej szkoły stała się rzeczywistością. Potrzebny był ktoś, kto nie bałby się zaczynać wszystkiego od początku i umiałby zaspokoić aspiracje władz oświatowych. Właśnie tym „ktosiem" stałaś się Ty. Po 22 latach, z nazwą, tradycjami i całym dorobkiem starej szkoły przenieśliśmy się do nowego budynku przy ulicy Nowowiejskiej. Ty Zdzisiu, jako dyrektorka nowej i na ten czas nowoczesnej szkoły, która miała wdrażać nowatorskie metody pracy dydaktyczno- wychowawczej. Z nową energią, zapałem i wieloletnim doświadczeniem zabrałaś się do pracy. Dawałaś nam przykład, że nie wolno stać w miejscu, że trzeba podnosić swoje kwalifikacje i sięgać po nowe wyzwania. Zdobyłaś sobie uznanie współpracowników, rodziców i uczniów oraz wysoką ocenę władz oświatowych.
Traktowałaś wszystkich jak przyjaciół, bez względu na to, jaką pełnili funkcję w szkole czy poza nią. Wysłuchiwałaś każdego zatroskanego, darzyłaś dobrym słowem i nie tylko.
Sprawdziłaś się też jako wicedyrektor Studium Wychowania Przedszkolnego i nauczyciel w Studium Nauczycielskim w Elblągu, kształcąc młodzież na nauczycieli, wykorzystując swoje bogate doświadczenie.
Byłaś wspaniałą żoną, matką, babcią i prababcią, nauczycielką, wychowawczynią, dyrektorką, koleżanką, przyjaciółką, sąsiadką oraz organizatorką życia towarzyskiego.
Kochałaś ludzi, a oni kochali Ciebie i szanowali. Dziękujemy Ci za to, że byłaś wśród nas, jeszcze tak niedawno.
Jeżeli Pan Bóg pozwoli kiedyś spotkać się nam gdzieś w niebieskich przestworzach, to zanucę Ci nasze piosenki, których bardzo lubiłaś słuchać. A teraz utulimy Cię jedną z nich. Cała nasza czternastka ze środowych spotkań śpiewa Ci:
„Czerwone róże są, a fioletowe bzy
cukier ma słodki smak
lecz słodsza byłaś ty"
Żegnamy Cię z łezką w oku, prosząc Pana Boga,aby uchylił dla Ciebie wrota na niebiańskie ogrody i zielone łąki.