Morskie rośliny osiadłe mogą zamieszkiwać tak głęboko, jak głęboko dochodzi minimalna ilość światła potrzebna im do procesu fotosyntezy. Świat roślinny (fitobentos) Morza Bałtyckiego jest ubogi jakościowo i ilościowo, wykazuje wyraźne zróżnicowanie geograficzne; tworzą go głównie: glony, zielenice, brunatnice, krasnorosty, rzadziej rośliny kwiatowe (trawa morska, rdestnica, wywłócznik). Najliczniejsze są okazałe zielenice (np. taśma, gałęzatka, ramienice), rzadsze brunatnice (występuje głównie morszczyn pęcherzykowaty).Brunatnice są charakterystyczne dla dna twardego, skalistego lub co najmniej kamienistego, cechującego osuwające się wysoczyzny klifowe.
Osiadłe, lecz słabo przytwierdzone, a wiec łatwo odrywające się od podłoża, nitkowate, szybko rozwijające się glony (Ectocarpus siliculosus, Pilayella littoralis, Enteromorpha spp.,Cladophora glomerata), formują leżące na dnie bądź dryfujące maty o grubości 5-20cm i powierzchni kilku bądź kilkunastu metrów. Zjawisko to, będące skutkiem eutrofizacji, nasila się, stanowiąc coraz większy problem dla ekosystemu.

Zamieszkujące dobrze prześwietlone wody zielenice reprezentowane są przez kilka gatunków krzaczkowatej gałęzatki (Cladophora spp.), wstęgowatej taśmy (Enteromorpha spp.) i liscioksztaltnej sałaty morskiej (Ulva spp.). Rozprzestrzeniona w całym Bałtyku jednoroczna nitkowata gałęzatka Cladophora glomerata osiąga kilkadziesiąt centymetrów wysokości. Równie powszechna, nierozgałęziona Enteromorpha intestinalis może formować plechy o szerokości nawet do ok. 10 cm, choć jest także spotykana w postaci nitkowatej. Nazywana sałatą morską Ulva lactuca występuje głównie u zachodnich i południowych wybrzeży Bałtyku.

Najważniejszą bałtycką brunatnicą jest morszczyn Fucus vesiculosus. Obszar zasiedlany przez niego wyraźnie zmniejszył się w ostatnim dwudziestoleciu. W niektórych rejonach gatunek ten w ogóle zaniknął, ustępując całkowicie bardzo szybko rozwijającym się wiosna nitkowatym brunatnica z rodzaju Ectocarpus i Pilayella. Żyjąca kilka lat brunatnica, należąca do listownic- grupy największych glonów morskich - Laminatria saccharina, występuje na skalistych rafach w Kattegacie na głębokości 16-25m.

W Bałtyku zamieszkuje kilkanaście gatunków nitkowatych, rurkowatych, rozgałęzionych bądź liściokształtnych krasnorostów. Najpowszechniej występujące to gatunki rurecznicy (Polysiphonia spp.), rozróżki (Ceramium spp.) i kraśnicy (Rhodomela spp.). W różnych rejonach spotyka się ponadto przedstawicieli widlika (Furcellaria spp.) i liściaka (Phyllophora spp.). Bałtyckie krasnorosty, w bardziej zasolonych wodach, osiągają maksymalną wielkość rzędu 30-40 cm. Najgłębiej, bo na głębokości 19-25m w Kattegacie zanotowano obecność Phycodrys rubens i Diesla carnosa, a na Ławicy Słupskiej na głębokości ok.20m spotyka się jeszcze kilka gatunków krasnorostów (m.in.Delesseria sanguinea).
Morskie rośliny kwiatowe, mimo że popularnie są nazywane trawami morskimi, należą do rodziny rdestnicowatych. W mniej słonych płytkich wodach występuje kilka gatunków rdestnicy (Potamogeton spp.), zostera morska (Zostera marina), zmętnica (Zannichellia palustris) i rupia (Ruppia spp.). Największa z nich, zostera morska, może osiągać w południowym Bałtyku do 2 m wysokości i tworzy na piaszczystym dnie, na głębokości 2-6m, mniej lub bardziej rozległe łąki podwodne. Zostera występuje w postaci łąk podwodnych w Zatoce Puckiej tuż przed Ławicą Mewią Rewa-Kuźnica, na głębokości 6-10 m, przy Jastarni.