W Polsce wykonano pojedyncze otwory wiertnicze na Morzu Bałtyckim, w Zatoce Puckiej, aby rozpoznać podmorską cześć złoża soli potasowo-magnezowych typu siarczanowego-polihalitu- w rejonie Swarzewa. Głębokość wody dochodziła do kilku metrów, przy głębokości zalegania złóż 700-800 m pod dnem morskim

Na obszarze Morza Bałtyckiego, gdzie polski sektor ma powierzchnie około 31,5 tys. km2, podstawowe znaczenie dla ukierunkowania badań poszukiwań miało odkrycie w ostatnich dziesięcioleciach kambryjskich złóż ropy naftowej w Rosji, na Litwie i na terytorium Polski. Ważną przesłanką była także obecność złóż gazu ziemnego w karbonie i permie dolnym na Pomorzu Zachodnim oraz ropy naftowej w cechsztyńskim dolomicie głównym, na pobrzeżu Pomorza ZachodniegoW polskiej części syneklizy bałtyckiej poszukiwania złóż ropy naftowej i gazu ziemnego prowadzono jednocześnie z wykonywanymi w rejonie kaliningradzkim, na Litwie i Łotwie. W wyniku poszukiwań w 1972r zostało odkryte złoże ropy naftowej w rejonie Łeby, a w następnych latach odkryto w tym rejonie jeszcze 2 małe złoża ropy naftowej i złoże gazowo-kondensatowe. Ropa naftowa z polskich złóż bałtyckich jest ropą lekką, z bardzo niska zawartością siarki i asfeltenów. Charakteryzują się dużą zawartością frakcji benzynowej. Kondensaty ze złóż gazowo-kondensatowych wykazują cechy pomiędzy gazoliniami a najlżejszymi ropami naftowymi , co pozwala zaliczyć je do kondensatów węglowodorowych.

Podmorskie nagromadzenia piasków i żwirów maja różne pochodzenie. Najczęściej występują na ławicach, mierzejach i tarasach akumulacyjnych. Złoża żwiru powstają na dnie morskim w wyniku wymywania drobnego piasku i mułów przez prądy przydenne. W niektórych rejonach eksploatuje się nie tylko leżące na dnie morskim żwiry i piaski, ale także nagromadzenia przykryte niewielkim nakładem współczesnych osadów mułkowo-ilastych. Często eksploatuje się piaski aluwialne zatopionych rzek albo osady deltowe. W Morzu Bałtyckim i Północnym oraz w innych morzach północnych występują też nagromadzenia żwirów, piasków i iłów wieku plejstoceńskiego, powstałe w wyniku akumulacji lodowcowej. Podmorskie złoża piasków i żwirów budowlanych eksploatuje się obecnie w wielu krajach świata. W Europie na szczególnie dużą skalę tego rodzaju złoża eksploatowane są na obszarze Morza Północnego i Morza Bałtyckiego.W polskim sektorze Morza Bałtyckiego złoża kruszyw naturalnych udokumentowano na Ławicy Słupskiej. Występują one w interwale głębokości morza 14-16 m ,a ich miąższość wynosi od 0,5 do 3 m i niekiedy dochodzi do 5m.

Historia poszukiwań i wydobycia bursztynu w przybrzeżnej części Morza Bałtyckiego, na Pojezierzu Pomorskim i Mazurskim oraz w dorzeczu Narwi sięga odległych czasów. Występowanie bursztynu w wielu miejscach na kuli ziemskiej związane jest z osadami różnego nagromadzenia występującymi na półkuli północnej. Z przeprowadzonych badań wynika, że rozsypiska bursztynu występujące w strefie płytkomorskiej i brzegowej Bałtyku należą w zasadzie do nagromadzeń typu przybrzeżnomorskiego. Bursztyn bałtycki wykazuje cechy niezwykłe w świecie minerałów pod względem formy, barwy i cech strukturalnych, a także składu chemicznego oraz własności fizykochemicznych. Bursztyn bałtycki (jantar, sukcynit) jest ważnym surowcem wykorzystywanym do celów zdobniczych i zaliczany jest do kamieni jubilersko-ozdobnych. Ma zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym i elektrotechnicznym.

Mapa rozmieszczenia żwirów i piasków gruboziarnistych (szraf fioletowy) i soli potasowo-magnezowych (żółty szraf) w polskiej strefie ekonomicznej: